Zoals de meesten misschien wel weten, kwamen zowel Anke Vos (27, LBSG) en Sandrine Tas (24, LBSG) ten val op 23 oktober in Inzell (Duitsland). Die valpartij heeft zware gevolgen voor de dromen van de ploegenachtervolging, maar ook voor de atleten in kwestie. Een heupblessure en gescheurde ligamenten gooiden roet in de planning van beide dames, die allebei zouden starten op de eerste twee wereldbekers in Wit-Rusland en Polen. Wij hoorden even hoe het herstel ondertussen verloopt.
Op de bewuste snelheidstraining, tijdens een vliegende ronde, maakte Sandrine een foutje in de bocht en schoof ze onderuit, linkervoet eerst. Anke, die vlak achter haar aan schaatste, kon haar niet meer ontwijken en kwam eveneens in de boarding terecht. Aanvankelijk dacht Anke niet dat ze iets had overgehouden aan de val, maar de aanhoudende pijn bleek te wijten aan een spierscheur van twee cm in haar heupbuigers. Sandrine wist onmiddellijk dat er iets goed fout was – ondanks de initiële diagnose in het Duitse ziekenhuis. Het brandend gevoel in haar linkervoet bleken twee afgescheurde ligamenten aan de buitenkant van de enkel, plus een klein scheurtje in een ligament aan de binnenkant van de voet, volgens de scan in het Belgisch ziekenhuis.
Twee weken niet schaatsen, heel veel fietsen en oefeningen van de kinesist zorgden ervoor dat Anke de week voor het Belgisch kampioenschap in Inzell weer op het ijs kon. “Dat waren vooral technische trainingen en langere trainingen. Explosieve bewegingen mochten toen nog niet,” aldus Anke. Op aanraden van de kine startte zij bijgevolg niet op het BK. Na een rustige wederopbouw kon ze ondertussen wel al terug starten op de afgelopen twee wereldbekers in Minsk en Tomaszów Mazowiecki, waar ze de massastart schaatste: “Af en toe voel ik het nog eens in de heup, zoals bij krachttrainingen of startjes. Maar het is wel onder controle. Tijdens de massastart had ik er helemaal geen last van.” Zo werd Anke 22ste in Wit-Rusland (elfde in de halve finale): “Ik had enorm veel stress omdat het lang geleden was dat ik nog een wedstrijd had geschaatst, laat staan een massastart. Ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten, maar de kop is eraf en het was in ieder geval een hele ervaring.” In Polen eindigde Anke in de halve finale op een veertiende plaats.
Voor Sandrine loopt het herstelproces net iets anders. Eenmaal terug in België wisten de dokters te vertellen dat het zeker twee maanden zou duren tot ze opnieuw pijnloos zou kunnen schaatsen of skeeleren. “Gelukkig heb ik over het algemeen niet zo veel pijn en de zwelling is ook aan het afnemen. Ik moest eerst twee tot drie weken zo weinig mogelijk wandelen. Momenteel zit ik nog steeds in een brace, maar ondertussen ben ik wel al mijn voet geleidelijk aan terug aan het trainen,” vertelt Sandrine. Voorlopig gaat alles goed en hoopt ze op een kortere hersteltijd. Ondertussen zit ze niet stil: met fietsen en impactvrije oefeningen in de krachtzaal onderhoudt ze haar conditie, en met de oefeningen van de kinesist probeert ze de mobiliteit in haar voet terug te krijgen. Binnenkort probeert ze ook haar skeelers terug aan te trekken. Met wat goeie wil en optimisme richt ze haar blik op de Aziatische wereldbekers, vooral de vierde in Nagano (in Japan, van 13 tot 15 december) waar het ijs er snel bij ligt. Begin dit seizoen plaatste ze zich namelijk voor de 3000m en de massastart, en natuurlijk ook de teampursuit. Deelname – en goede prestaties – in Japan zijn noodzakelijk om zich met het team te plaatsen voor het Europees Kampioenschap en op die manier het project met de ploegenachtervolging draaiende te houden. Dat ze momenteel niet aan haar wereldbekerdebuut kan beginnen, valt zwaar: “Hier en daar volg ik de rest van het team wel, maar het is moeilijk omdat ik zelf wil meedoen maar hier thuis zit. Nu vul ik mijn dagen met trainingen, revalidatie-oefeningen, een klein beetje werken voor school (als de motivatie er is) en veel zetelhangen… Ik keek al twee seizoenen van The Great British Bake Off.”
In ieder geval wensen wij beide dames een spoedig herstel toe en duimen wij mee richting Japan, zodat we volgend seizoen opnieuw drie Belgische dames aan de start van grote wedstrijden kunnen zien verschijnen. Succes!